Yevgueni

Onder zachte dwang van het rode genootschap, ook wel Kernploeg gegeten, ben ik sinds enkele maanden de muziek van Yevgueni serieus gaan appreciëren.

“Kannibaal” is zonder meer een pracht van een album. Speelse teksten met behoorlijk veel fond tegen de achtergrond van eenvoudige maar doordachte muziek. Er staan meerdere pareltjes op deze plaat, die deden hopen dat een vervolg niet zou uitblijven.
Sinds maandag ligt “Aan de arbeid” in de betere platenzaak, en ondergetekende heeft blindelings zijn bankkaart boven gehaald om zich dit schijfje aan te schaffen. Ik heb nog maar één enkele luisterbeurt achter de rug, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ook dit album een schot in de roos wordt.

Deze groep wil ik beslist eens zien spelen in de één of andere wei. In een rood T-shirt gehuld, dat spreekt..