Pita & botsauto’s

Het brood en de spelen van deze tijd..

Hip hip hoera, de Paasfoor is officieel geopend en zal terug voor twee weken marginaliteit dolle pret zorgen.
De voyeur in mij zou het liefst gans de middag aan het raam gekluisterd zitten om met eigen ogen te zien welke ‘fijne’ medemensen er voor een middagje vertier komen afzakken naar de fôreuh. Als deze middag enigszins representatief was, dan wordt het een leerrijke veertiendaagse zonder meer.
Ik heb overigens nooit echt goed begrepen waarom mensen zoveel geld spenderen op kermissen. Ga dan toch naar een pretpark; heb je meteen meer waar voor je geld, niet?!

Nee serieus, ik loop er zelf ook wel eens graag door en zeker met het terrasjesweer van vandaag is het aangenaam kuieren, maar voor de rest laat het me behoorlijk koud. Ok, het eten laat me iets minder koud, maar dat heeft alles te maken met het feit dat ze alle mogelijke eettenten aan onze kant van de markt hebben geposteerd.
Ik weet alvast wat me te doen staat tijdens het verlengde weekend: ik ga me mentaal voorbereiden op 10 dagen sirenes, gillende pubermeisjes – draag jullie lijden in stilte! – en de onvermijdelijke “Aaaaaaallez alleeeez, daaaaaaaaaaar gaan we weerrrrrrrrr” en “Aaaaaaaaaltijd prijs, madam“. Probeert u zich maar eens te focussen op uw Engelse correspondent met sappig Sheffieldiaans accent terwijl snoeiharde johnny-muziek de ramen doet trillen.

De binnenstad bruist, zoveel is zeker, maar het is alvast mijn vurige wens dat de bruisende maaginhoud van overmoedige tieners niet in ons portaal terecht komt..